Zwaliliśmy się tam grubą ekipą, watra i umilacze dnia rozweselały nasze dusze i ciała, okazało się, że jedna współtowarzyszka niedoli obchodzi akurat dziś urodziny. W jednej chwili szałas zatrząsł się od gromkiego "Sto lat!!!". Nie wiedzieliśmy, że to początek nadchodzącej z doliny zagłady.
Łomot do drzwi. Konsternacja!!! Zwalniamy zabezpieczony od wewnątrz rygiel i na klepisko wtacza się trzech przemoczonych i przemarzniętych do szpiku kości kolesi.
- Możemy się ogrzać i zrobić jakąś zupę?
- Jasne, rozgoście się.
Nocni przybysze ściągają z siebie mokre łachy, z plecaków wypadają wiktuały a na stole ląduje tajemniczy koszyk z grzybami, z których to gotują zupę. Szamają i po kilku minutach za pomocą niedawno ściągniętych z siebie mokrych łachów zaczynają się bronić przed ciemnością.
- Ty!!! Patrz!!! Zielony smok w różowych skarpetkach!!!
- E, nic tam nie ma.
- Jak nie, jak jest!!!
- Dobra, chodźmy na fajkę przed szałas.
Nagle zza przymkniętych drzwi chaty rozlega się dziki wrzask.
- Ja pierdolę!!! Węże, dzikie węże!!!
Bladym świtem budzi mnie notorycznie powtarzający się trzask migawki aparatu. What the fuck??? Wychodzę przed szałas i widzę Łukiego fotografującego gęste zwały mgły oplatające polanę.
- Co ty robisz? - pytam.
- A tak se wciągnąłem trochę zupki na śniadanie, bo zostało, i teraz robię cykl zdjęć.
- Jakich? Czego? - zastanawiam się patrząc w mglistą i beznadziejną szarość.
- Nie widzisz? Cykl będzie się nazywał "Wyścigi Owczarków Podhalańskich We Mgle".
Ręce mnie opadły…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz